Kerygmat
CO MAM CZYNIĆ, ABYM BYŁ ZBAWIONY? (Dz 16:30)
WSTĘP
W Wielkim Nakazie odnajdujemy drogę chrześcijanina opisaną w trzech etapach: kerygmat, sakrament i nauczanie.
Kerygmat – pierwsze i podstawowe poselstwo ewangelii, proklamacja Jezusa jako Chrystusa, Zbawiciela i Pana. Celem kerygmatu jest formacja, w wyniku której słuchacz dobrej nowiny staje się uczniem Chrystusa.
Sakrament – wprowadza ucznia w tajemnicę Ojca i Syna, i Ducha Świętego. W ten sposób słuchający nie jest już tylko uczniem, ale staje się uczestnikiem zbawczych wydarzeń.
Nauczanie– celem nie jest nauczanie samo w sobie, ale wykształcenie u wiernych odpowiednich zdolności, aby byli w stanie zachowywać i strzec całości przekazanej przez Jezusa ewangelii (depozytu wiary i moralności). Jezus Chrystus pozostaje obecny w swoim Kościele i stanowi gwarancję powodzenia prowadzonej przez uczniów misji. Kościół misję tę realizuje od dwóch tysięcy lat i będzie ją spełniał aż do ostatniego dnia czasów.
POCZĄTKI DROGI ZA CHRYSTUSEM
Tylko Chrystus może zaspokoić ludzkie pragnienie szczęścia i wolności. Kościół od początku proklamuje tę prawdę, a proklamacja ta przyjmuje postać kerygmatu (gr. kérygma – głoszenie, ogłaszanie). Kerygmat nie jest moralizowaniem ani katechizowaniem, nie jest również wykładem teologicznym czy religijną debatą. Celem kerygmatu jest przedstawienie i ukazanie Jezusa Chrystusa jako Bożej odpowiedzi dla człowieka potrzebującego wyzwolenia z niewoli i nieszczęścia, ze stanu śmierci, w jaki popadł przez grzech.
Aby ożyć człowiek nie potrzebuje doktryny, pobożnych praktyk, ludzkich nakazów czy religijnych zakazów. Jest mu potrzebne tylko jedno – spotkania z żywym i ożywiającym Bogiem. Kerygmat to Boży sposób na spotkanie z Chrystusem. Paweł Apostoł napisał: upodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia słowa (kerýgmatos) zbawić wierzących (1 Kor 1:21). W zwiastowanym słowie Bóg wychodzi naprzeciw konkretnego człowieka, aby zbudzić go z martwych i przywrócić do życia. Ożywiony mocą Ducha człowiek żyjący dotychczas po swojemu, z dala od Boga, przyjmuje Dobrą Nowinę, doświadcza nowych narodzin i wkracza na drogę Jezusa Chrystusa.
W otaczającej nas rzeczywistości fizycznej i biologicznej istnieją określone zasady i prawa. Podobnie jest w rzeczywistości duchowej. Poniżej przedstawiamy dwa typy kerygmatu. Pierwszy jest rozpowszechniony przez Campus Crusade for Christ (w Polsce Ruch Nowego Życia), a posługują się nim zarówno środowiska ewangeliczne, jak i katolickie, m.in. związane z Ruchem Światło-Życie (Oaza). Drugi, opracowany i używany przez naszą Wspólnotę, przedstawia osiem głównych tematów, które są pierwszymi stopniami na drodze za Chrystusem.
Kerygmat
CZTERY PRAWA DUCHOWEGO ŻYCIA
Prawo I
BÓG CIĘ KOCHA I MA DLA CIEBIE WSPANIAŁY PLAN
Prawo II
CZŁOWIEK ZGRZESZYŁ I ZOSTAŁ ODDZIELONY OD BOGA
Prawo III
JEZUS CHRYSTUS JEST JEDYNYM BOŻYM ROZWIĄZANIEM PROBLEMU GRZECHU
I WINY CZŁOWIEKA. PRZEZ NIEGO CZŁOWIEK MOŻE POZNAĆ MIŁOŚĆ BOŻĄ I PLAN BOGA DLA SWOJEGO ŻYCIA
Prawo IV
CZŁOWIEK MUSI PRZYJĄĆ PRZEZ WIARĘ JEZUSA CHRYSTUSA JAKO SWOJEGO PANA
I ZBAWICIELA. DOKONUJE SIĘ TO POPRZEZ OSOBISTE NAWRÓCENIE. DZIĘKI TEMU MOŻE POZNAĆ I DOŚWIADCZYĆ MIŁOŚĆ BOŻĄ I JEGO PLAN DLA SWOJEGO ŻYCIA
Kerygmat
W UJĘCIU PERSONALISTYCZNYM
Prawo I
BÓG JEST MIŁOŚCIĄ, STWORZYŁ MNIE W OKREŚLONYM CELU I MA DLA MOJEGO ŻYCIA PLAN.
Prawo II
STWORZONY NA OBRAZ I PODOBIEŃSTWO BOGA, DOPUŚCIŁEM SIĘ GRZECHU.
Prawo III
BĘDĄC GRZESZNYM, ODDALAM SIĘ OD BOGA, NISZCZĘ JEGO MIŁOŚĆ I NIE MOGĘ O WŁASNYCH SIŁACH NAPRAWIĆ TEJ SYTUACJI.
Prawo IV
JEZUS CHRYSTUS UMIERAJĄC NA KRZYŻU ODKUPIŁ MNIE Z NIEWOLI GRZECHU.
Prawo V
PRZYJMUJĄC DAR JEZUSA, ZOSTAŁEM WEZWANY, ABY UWIERZYĆ W JEGO MESJAŃSKIE POSŁANNICTWO
I NAWRÓCIĆ SIĘ, PROKLAMUJĄC GO SWOIM PANEM I ZBAWICIELEM ORAZ PRZYJMUJĄC DO SWOJEGO ŻYCIA.
Prawo VI
WSTĘPUJĄC W ŚLADY CHRYSTUSA UMIERAM DLA ŚWIATA I WKRACZAM W WODY JORDANU – CHRZEST.
Prawo VII
PRZYJĘCIE DARU DUCHA ŚWIĘTEGO OŻYWIA MNIE I UZDALNIA DO PEŁNI ŻYCIA W BOŻEJ MIŁOŚCI ORAZ GŁOSZENIA JEJ INNYM.
Prawo VIII
WSPÓLNOTA KOŚCIOŁA JEST POMOCĄ DANĄ MI PRZEZ BOGA W PIELGRZYMCE DO DOMU OJCA.
I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach